Polskie konie arabskie są znane i cenione na całym świecie. Obecnie polscy hodowcy są właściwie jedynymi, którzy mają realne szanse pokonywania bliskowschodnich stadnin w pokazach, nie tracąc jednocześnie użytkowych cech arabów. Koń z polskim rodowodem może być przez właściciela z dumą nazywany "Pure Polish".
Wygląd
Niewysoki, najczęściej ok. 149- 155cm w kłębie. Zdarzają się ostatnio osobniki nieco większe (nawet 162cm- np. w stadninie Sax Arabians), ale tak duży wzrost jest często uznawany za wadę typu. Koń arabski jest często uważany za najpiękniejszą rasę na świecie. Przedstawiciele tej rasy są dość unikalnego pokroju. Od wyglądu innych koni odróżnia je przede wszystkim inna budowa szkieletu. Mają bowiem 17 kręgów piersiowych i tyle samo żeber, pięć kręgów lędźwiowych oraz 16 ogonowych. Inne rasy koni posiadają 18 kręgów każdego rodzaju i 18 żeber. Temu niezwykłemu szkieletowi arab zawdzięcza swój krótki grzbiet i wysoko noszony ogon. Szczególna jest również jego głowa. Mała, szlachetna, z prostym lub (częściej) wklęsłym (szczupaczym) profilem i szerokim czołem, na którym może występować szczególne wybrzuszenie w kształcie tarczy zwane jibbah. Głowa zwęża się do małego pyska, o dużych nozdrzach. Oczy powinny być duże, wypukłe, z ciemną oprawą, pełne wdzięku. Uszy małe, koniuszki często skierowane do siebie. Kolejną szczególną cechą jest kąt, pod którym głowa łączy się z szyją, zwany mitbah. Sprawia on, że zwierzę ma o wiele większa możliwość kręcenia głową. Szyja powinna być łabędzia-długa, wygięta, muskularna i elegancka oraz osadzona na mocnych, bardzo dobrze zbudowanych łopatkach, które spoczywają na głębokiej i szerokiej klatce piersiowej. Grzbiet ma być krótki, mocny i prosty, podobnie jak zad, który jest szeroki i charakterystycznie długi. Nogi są suche, z typowymi dla tej rasy bardzo mocnymi ścięgnami oraz poprawnymi kopytami. Stosunkowo często występują lekkie wady postawy, np. postawa krowia. Pomaga ona koniowi zachować zwrotność w trudnym terenie, ale podczas oceny konia na pokazie jest traktowana jako wada.
Charakter
Ma dobry charakter i duży temperament. Jest bardzo wrażliwy na bodźce zewnętrzne, więc może zachowywać się bardziej płochliwie i rozpraszać się. Jego wrażliwość dotyczy także pomocy jeździeckich. Z reguły utrzymuje dobre kontakty z człowiekiem i innymi końmi. Przywiązuje się do swojego opiekuna i chętnie z nim współpracuje. Konia tej rasy powinno się często odwiedzać, gdyż araby często potrzebują by poświęcić im nieco więcej czasu niż przeciętnym koniom innych ras. Opiekun, który zostawia konia na wybiegu lub w stajni i jeździ na nim co tydzień lub dwa musi liczyć się z tym, że jego koń, poza normalnymi dla wszystkich koni skutkami, stanie się osowiały i utraci dawną energię.
Mieliście do czynienia z tymi wspaniałymi zwierzętami? Osobiście miałam przyjemność jeździć na kilku arabach, a niedługo będę na jednym jeździć na stałe :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz